|
Informatie over onze vroegere Leesclub De Rode Kater, deze informatie is geschreven op De Leesclub is in januari 1993 opgericht door 4 vrouwen die allen in de Korenbloemstraat woonden te Eindhoven. Aanleiding hiertoe was de verzameling kinderboeken die een van de vier, Annet, in huis had. Weer een andere buurvrouw, Marga, die op Zonhove werkte met meervoudig gehandicapten, kwam op het idee eens aan Annet te vragen of zij het niet leuk vond hier iets mee te gaan doen. Marga had vier bewoners in haar groep, die graag zelf lazen, maar op de een of andere manier een stimulans misten. En zo geschiedde; de leesclub startte met 4 deelnemers, Gerard, Henk, Annemieke en Ruud en 4 vrijwilligers, Magda, Sabrina, Gerrie en Annet en ze kwamen eens in de veertien dagen op donderdagavond bij elkaar. Een jaar later kwamen daar 4 deelnemers bij, die zelf niet konden lezen, maar die wel graag werden voorgelezen. Normaal gesproken lazen de deelnemers kinderboeken, alhoewel zij allemaal ouder dan 15 en/of volwassen waren. Het niveau van kinderboeken was namelijk beter te volgen dan dat van boeken voor volwassenen. In 1998 ontstond bij Annet het idee om een speciaal boek te gaan schrijven voor deze doelgroep. Een boek dat geschreven zou worden vanuit de beleving van een volwassen verstandelijk gehandicapte en niet vanuit een kind. Het moest vooral leuk zijn en er moest veel herkenning inzitten. Het jaar daarop was het klaar en werd het prachtig geillustreerd door Gerard van Weijenburg, deelnemer van de leesclub en een tekentalent dat binnen de muren van Zonhove al lang beroemd was. Hoofdpersoon van het boek werd Olaf, een lichamelijk en verstandelijk gehandicapte jongeman, die in een instelling woonde. En toen moest er naar een uitgever gezocht worden en niet zomaar een, want het boek moest alle kleurentekeningen van Gerard laten zien en het was belangrijk dat het op groot formaat (A4) kon worden gedrukt met duidelijke, niet te kleine letters, gebonden en met een harde geplastificeerde kaft. Dat waren nogal wat voorwaarden. Via Very Special Arts Nederland kwam Annet terecht bij uitgeverij De Stiel, een non- profituitgeverij die graag zijn nek uitsteekt en een warm hart heeft voor mensen met een verstandelijke beperking. Zij durfden het aan en in oktober 1999 kwam het boek uit. Het jaar daarop verscheen deel 2, getiteld: Olaf, een een twee. Het ontstaan van dit boek heeft weer bijzondere wendingen gekregen doordat er inmiddels een tweede leesclub was bijgekomen: Leesclub Niet Storen. Deze leesclub kwam tot stand op de Heriklaan, een woongroep die buiten het terrein van Zonhove ligt, maar er wel bij hoort. Drie bewoners, Mariska, Robert en Berry, werden graag voorgelezen, maar vonden het daarnaast heel belangrijk om hun eigen mening over de verhalen te geven. Ze herkenden erg veel in de verhalen van Olaf. "Ik voel me dan alsof ik in Olaf ben," zeiden ze vaak. Mariska en Berry verhuisden, maar Annet is hen met plezier blijven bezoeken. Ook Gerard verhuisde, maar ook hem bleef Annet uiteraard graag bezoeken, al was het alleen al om de goede samenwerking die was ontstaan niet te willen verliezen. In september 2003 kwam Olaf en de feestdagen uit en dit werd het laatste deel van de trilogie. De leesclub heeft momenteel 10 deelnemers en vijf begeleiders Gerrie, Marjan, Magda, Annet en Luce, allen nog steeds afkomstig uit de Korenbloemstraat of omgeving. Een leesclubavond duurt van half acht tot kwart voor negen. Om kwart over zeven worden de deelnemers opgehaald en na afloop worden ze weer naar huis gebracht. Om half acht beginnen ze met een half uurtje bijpraten, met een kopje koffie of thee erbij. Vaak worden dan ook vakantieverslagen gelezen, kaartjes gelezen (van geboorte tot overlijden; zeer belangrijk(!) en familiegebeurtenissen verteld. Dat doen zowel de deelnemers als de begeleiders. Daarna splitsen ze zich op in 5 groepjes van drie personen en gaan naar de verschillende ruimtes van het gebouwtje (een blokhut van scouting op het terrein van Zonhove). De groepjes zijn zo ingedeeld dat er bij voorkeur een deelnemer bijzit die zelf kan lezen en een die graag voorgelezen wordt. Dit lukt niet altijd. Wat ook belangrijk is om rekening mee te houden is het begripsniveau van de deelnemers. Heb je tien deelnemers dan heb je helaas meestal ook tien verschillende niveaus Het lezen in groepjes duurt een half uur. Daarna wordt er nog een kwartier op los gezongen. Annet verzamelt naast kinderboeken tevens elpees en singles en heeft ook nogal wat oud Nederlandstalig repertoire in huis. Ze neemt deze liedjes op voor de leesclub en schrijft de teksten ervan uit. Zodoende is er al een heel boekwerk ontstaan met makkelijk meezingbare liedjes, waarbij toch ook weer gelezen moet worden. Met name het rock en roll- repertoire uit begin jaren zestig heeft haar voorkeur, en de leesclub zelf is het daar helemaal mee eens (kom van het dak af; hou je echt nog van mij rockin Billy, Willem wordt wakker etc.) Ook zijn het afgelopen jaar door Annet en vier deelnemers kleine boekjes gemaakt. Met Robert, Mariska en Berry over henzelf en met Martijn een politieroman. Momenteel is Annet aan het inventariseren of er nog meer leesclubs bestaan in den lande en zou ze graag ideeen uit willen wisselen. Tenslotte nog even iets over de naam Rode kater. Toen de club een jaar bestond ontdekte Annet, grote fan van Jan Jans en de kinderen, dat er bij de zegeltjes van de vleeswaren een echte rode kater te sparen was. Alhoewel vegetarier is zij toch vlees gaan eten en zodoende aan de begeerde kater gekomen. De leesclub was er helemaal weg van. Sindsdien logeert hij iedere twee weken bij een van de deelnemers. |